Ο Θάνος Και Η Σκάλα

waterclors

 
Ο Θάνος και η σκάλα

Στα πιο απομακρυσμένα, παράξενα και σκοτεινά σημεία του δάσους συνήθιζε ο μικρός
Θάνος να παίζει. Και αυτό διόλου εντύπωση δεν μας κάνει, αφού και ο ίδιος ένα παράξενο αγόρι ήταν. Σε αυτά τα μέρη λοιπόν συνέβηκε και τούτη εδώ η ιστορία, που ούτε χαρούμενο τέλος έχει αλλά ούτε και λυπημένο. Ένα μικρό κλαδάκι που εξείχε από το έδαφος ήταν η αιτία για να σκοντάψει ένα βράδυ και με τα μούτρα κατάχαμα έμεινε να το κοιτά. Και το παράξενο; Λίγο παραδίπλα ακόμη ένα, σε μικρή απόσταση από το πρώτο, κι εκείνο να κοιτάζει προς τον μαυρισμένο ουρανό. Εντύπωση μεγάλη δεν έκανε στο μικρούλη Θάνο αυτό το περιστατικό, καθώς, είπαμε ένα παράξενο αγόρι ήταν, και συνέχισε αμέριμνος το παιχνίδι του, που δεν ήταν άλλο από το ξερίζωμα άγριων χόρτων. Τη δεύτερη μέρα, σαν να του φάνηκαν κάπως μεγαλύτερα τα δύο αυτά κλαδιά. Όσο για την επόμενη, ήταν σίγουρος πώς όχι μόνο είχαν ψηλώσει, αλλά και ένα τρίτο τα ένωνε μεταξύ τους. Ο Θάνος συνέχιζε να πηγαίνει καθημερινά στο μυστικό του σημείο και έβλεπε μέρα με τη μέρα να μεγαλώνουν και να ψηλώνουν όλο και πιο πολύ, μέχρι που άρχισαν να σχηματίζουν μια σκάλα. Αυτό συνεχίστηκε για πολύ καιρό, μέχρι που η σκάλα πέρασε σε ύψος τον Θάνο, πέρασε τα ψηλότερα κλαδιά του δάσους και ακόμα ακόμα θα έπαιρνε όρκο πως ξεπερνούσαν και τον ίδιο τον γκριζωπό ουρανό, που τόσο πολύ του άρεσε. Να μη σας ξαναπώ πως ο Θάνος ένα παράξενο αγόρι ήταν και πώς, στην περίπτωση του, δεν ήθελε και πολλά για να αρχίσει το σκαρφάλωμα χωρίς κανένα φόβο. Αυτό έκανε λοιπόν, κι άρχισε να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά, μέχρι που μια μικρή κουκίδα έγινε στον ουρανό. Για να μην τα πολυλογούμε, αυτή ήταν και η τελευταία μέρα που κάποιος από το χωριό έτυχε να τον δει. Από τότε, κανείς δεν έμαθε που πήγε. Ούτε και σεις, ούτε και εγώ.


κείμενο: Βασίλης Παπατσαρόυχας
Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ για την άδεια που μου δόθηκε ώστε να μπορέσω να αναρτήσω το κείμενο και να το μοιραστώ. 


draft sketch for the illustration